..Και εσύ που δεν πιστεύεις..

Πες μου πως μπορείς
την βροχή να μην αντέχεις
λίγο πριν το Πάσχα των ελλήνων
λίγο πριν την Άγια σωτηρία

Πες μου πως μπορείς
οικτρά να μου παραπονιέσαι
ξέσκεπος είναι ο ουρανός
και είναι ένας
Μια και η διάφανη βροχή
που μας μουσκεύει

Σμιλεύει με αυτήν το σώμα μας
περνά στα κύτταρα μας
ρουφάει ζωή το άγονο
τα μέσα μας ανθίζουν
μεμιάς
μπουμπούκια ματσικόριδα

Και εσύ που δεν πιστεύεις
άδικα ξοδεύεις
τους αναστεναγμούς σου
σε φιλιά ανέραστα
δίχως ίχνος υγρασίας
άσε με να με χαιδέψει η βροχή
να ανοίξουνε οι πόροι
πεθαίνω για τα χάδια αυτά
σταλιά σταλιά να πνίγονται
μέσα στους αναστεναγμούς

Και εσύ που δεν πιστεύεις
με ομπρέλα καρτεράς
την δική σου σωτηρία
μα ποια σωτηρία έρχεται
χωρίς να έχεις πεθάνει

..έστω για ένα μόνο χάδι…