..ξύπνημα..

Κοίταξε δίπλα του και η κοπέλα κοιμότανε, τραγούδαγε η αναπνοή της.
Τι γλυκός ύπνος! Πόσο καθαρή συνείδηση θα είχε αυτός ο άνθρωπος ή πόσο αναίσθητη θα ήτανε να μην την άγγιζε καμία ένοχη.

Δεν ήθελε να κοιμηθεί, ήθελε να μείνει εκεί να την κοιτάζει, να θυμηθεί τα νιάτα του, όταν κοιμότανε χωρίς παραμιλητό, χωρίς τις συσπάσεις στο πρόσωπο, στο σώμα.

Τεντώθηκε, πήρε το μαξιλάρι αγκαλιά, δεν τολμούσε να πάρει αυτήν. Και αν την ξυπνούσε; Το ρόλοι στο κομοδίνο έδειχνε 4.20. Ωραία, αργεί να ξημερώσει. Μετρούσε αναπνοές, τις φακίδες στην πλάτη της σαν προβατάκια στον ουρανό.

Ξανακοίταξε το ρόλοι, 10.00! Ανασηκώθηκε!
Η κοπέλα δεν ήτανε εκεί, καφέ στην χόβολη μύριζε όλο το σπίτι και ξύπνημα όλη του η ψυχή!