..Viktor & Rolf..

Θυμάσαι το παιχνίδι που παίζαμε μικροί; Ο πρώτος που θα μιλήσει θα ....;
Συνειδητά έβαλα τους δικούς μου όρους,
ο πρώτος που θα σκεφτεί θα .... και έπαιζα με σύμμαχο και εχθρό, ποιον άλλον; εμένα.
Άδειασα το μυαλό μου τόσο που νομίζω έχω καταφέρει το ακατόρθωτο,
ζωντάνεψα και έκαψα ταυτόχρονα τις συγκινησιακές μου μνήμες χωρίς κανένα αισθητήριο βοήθημα.
Τι εικόνα! Τι μυρωδιά! Απλά δεν υπήρχε τίποτα πια για να τις επαναφέρει!
Ξαναγεννήθηκα μέσα από την απώλεια της σκέψης, της μνήμης, της περασμένης ζωής και τι ανακούφιση η ατμόσφαιρα είχε το άρωμα του Viktor & Rolf και όχι οινοπνεύματος & χλωρίνης!
Δεν ήτανε κανενός άθελα του έργο, ήτανε δικό μου και θελημένο.
Ένιωσα δυνατή και -φαντάσου- δεν σκεφτόμουνα. Σαν να ήτανε χθες που είχα ξυπνήσει από το κώμα.
Σαν να ήτανε χθες που είδα εμένα για πρώτη φορά στον καθρέφτη και τρόμαξα!
‘Πρωτοτύπησα’, φόρεσα παντελόνια και βγήκα έξω να πάρω τσίχλες και όχι τσιγάρα!
Ευτυχώς την τελευταία στιγμή ‘σκέφτηκα’ ότι χρειάζομαι κάτι για να πάρω κάτι άλλο…
εδώ γιατί να διαφέρει; ‘ψιλά’! και έχασα το παιχνίδι...