...όνειρο...

Μίλα μου, και τι να πω; Σε θέλω; δεν θα ήτανε μέσα μου να αλητεύει τόση ώρα.
Σε αγαπάω; δεν πρόλαβα. Γιατί αν περίμενε να αρχίσω τις καυτές ‘ομολογίες’ σαν να ήμουνα καμιά υπάλληλος σε ‘ροζ’ υπηρεσία δεν θα άκουγε ούτε τον αναστεναγμό μου! Τι ήτανε τότε;
Χαστούκι στο πρόσωπο! Να τι ήτανε! Εγώ, εγώ, εγώ. Εγώ κορίτσια δεν θα κάνω ποτέ σεξ αν δεν είμαι τρελά ερωτευμένη, εγώ δεν θα νιώσω κανέναν αν δεν είναι ο άνθρωπος μου, έτσι είμαι εγώ! Χαμογέλασα, όχι πικρά. Θυμήθηκα τις φίλες μου, μετρούσανε τους εραστές στα δάκτυλα των χεριών τους και όταν ήτανε η σειρά μου, βάζανε τα γέλια, ένα, δυο, ένα, δυο! Εδειχνα ότι ντρεπόμουνα – ε μα πως! θέλει και λίγο θέατρο η ζωή! Καταβάθος ήμουνα περήφανη, η φθορά δεν με είχε αγγίξει, τουλάχιστον αυτό που εγώ ονόμαζα φθορά, του σώματος μας, της ψυχής μας όλης.
Τώρα τι κάνουμε Μαράκι μου; Τρεις επιλογές έχω - πρώτη επιλογή! είμαι ερωτευμένη, δεύτερη! το είδα ξαφνικά μελαχρινή Σαμάνθα του Sex and the City και τρίτη! πείθω τον εαυτό μου ότι έβλεπα όνειρο! Απορρίπτω αμέσως το δεύτερο, δεν μου αρέσει η οποιαδήποτε ταύτιση και συνεχίζω το παραλήρημα! Όμορφο όνειρο! Από αυτά τα όνειρα που έτσι και σε ξυπνήσει κανείς θες να βάλεις τις φωνές! Ευτυχώς στο δικό μου όνειρο μόνο την φωνή του άκουγα, την ανάσα του, με νανούριζε, κοιμόμουνα και βούλιαζα μέχρι τα ξημερώματα. Ωραία! Πείσθηκες για το όνειρο; Α ναι! Καλύτερα από το να είμαι ερωτευμένη!
Πως το λες έτσι κορίτσι μου, δεν είναι αρρώστια! Μα είναι! Σε χαρακώνει!
Σε διαβάλει! Πίνακας αφηρημένης τέχνης γίνετε η ζωή σου όλη! Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ (να το καταραμένο το εγώ) όταν ερωτεύομαι αυτοκαταστρέφομαι! Παίρνει ανάσα η ζωή για εκείνον μόνο! Βουτάω τα χέρια μου στην σάρκα μου και του δινω και την καρδια μου! Μεταφορικά και κυριολεκτικά! Μάλιστα! Δεν έχω τύψεις τελικά για να βλέπω τόσο ζωντανά και όμορφα όνειρα! Να το ένοχο χαμόγελο, μεγαλειώδης! Νιώθω λες και με βρήκε η μαμά μου με το γλυκό του κουταλιού αγκαλιά, από το καλό, κεράσι. Πως το φύλαγε για να τρατάρει τους ξένους! Κωμωδία! και αυτό λες και δεν ήθελε να το γευτούνε ‘βάρβαροι’, μου έκλεινε το μάτι κάθε φορά που το έβλεπα, τυχαία και μη!
Τελικά, λίγο η γεύση του γλυκού, λίγο το άρωμα του απροσδόκητου συνένοχου μου, πείθομαι για την απουσία των όλων τύψεων μου και παω για ύπνο πάλι..