..σε ταξίδι αναψυχής..

Δεν ξέρω για τις δίκες σας, οι δικές μου τάσεις φυγής έρχονται και απροσδόκητα και συχνά.
Εγώ πάντως με κακομαθαίνω, παίρνω ένα αεροπλάνο και σε λίγες ώρες βρίσκομαι σε άλλη χώρα, παράξενη η δύναμη του αέρα, σε αναζωογονεί, τι και αν είναι η ατμόσφαιρα πιο μολυσμένη από ότι στην πόλη σου, αυτή η αλλαγή σου δίνει φτερά. Φοράς τα αγαπημένα σου παλιά ρούχα και σου φαίνονται καινούργια. Αέρας που μεταμορφώνετε σε πούδρα παιδική.Σου χαϊδεύει και σου αρωματίζει το σώμα. Αυτές τις άλλες που δεν μπορώ να φύγω, φεύγω μόνο με την ψυχή. Αυτή και αν είναι φυγή. Θανατοποινίτης σε επιτυχημένη απόδραση.
Η καθημερινότητα μου ένας διακόπτης, τον κατεβάζεις και βλέπεις την ψυχή σου να φεύγει. Χαμογελάς, δεν ξέρω αν με ακούει αλλά της λέω ‘καλό μας ταξίδι’. Το κινητό μου στο αθόρυβο και ο γιος μου στο πιο ασφαλές σπίτι του κόσμου όλου, αυτό των δικών μου. Και να’μαι, να απολαμβάνω το ταξίδι μου σε διακεκριμένη θέση, που ναι! Τι καλά! Μπορείς και να καπνίζεις! Μαζεύεις τις σκέψεις σου, τα λάθη σου, τα πάθη σου, ότι τελοσπάντων σου προκαλεί ύστατη χαρά και θλίψη, και τα βάζεις σε μια αποσκευή. Μην ανησυχείς, εδώ δεν χρεώνεσαι όταν υπερβαίνεις το όριο, όσα πιο πολλά έχεις το θάρρος να ‘ανασηκώσεις’, τόσο το καλύτερο.
Όσο για την προσγείωση, τι να σας πω, πιο ομαλή προσγείωση δεν έχετε βιώσει.
Άλλοι διαλέγουν αυτά τα πολυτελείς ξενοδοχεία για την εξαγνιστική τους διαμονή, άλλοι αυτά τα καθαρά μεν αλλά φθηνά δε. Τι χαζό το αίσθημα της συνήθειας! Λες και θα πληρώσεις!
Ένα μικρό δωμάτιο με μεγάλο κρεβάτι σε άσπρα λινά σεντόνια, ανοιχτά παράθυρα με θεά την θάλασσα, μου φτάνει. Ανοίγω την βαλίτσα μου και κουλουριάζομαι στο κρεβάτι. Εδώ οι σκέψεις μου, τα λάθη μου, τα πάθη μου, τα θέλω μου, όλα. Τι και αν σου μοιάζει ταξινόμηση τιμολογίων, εμένα αυτό με βοηθά! Ζώδιο και ωροσκόπος παρθένος τι περιμένεις! Σε πόσα από αυτά τα λάθη στενοχώρησα κάποιους, αγαπημένους η απλά γνωστούς, σε ποιά έχω την δύναμη να ζητήσω συγγνώμη;
Όσα μένουν τα καταχωνιάζω σε μια γωνία, σε αυτή που έχει το φερμουάρ, για τα λερωμένα εσώρουχα, δεν τα ξεχνώ, περιμένω ένα άλλο ίσως ταξίδι.
Βλέπω τα πάθη μου. Χα! Και πως τα βλέπω μην νομίζετε πως κάνω κάτι δραστικό, άνθρωπος είμαι, τα ξαναβάζω πίσω στην αποσκευή μου. Είναι καιρός να τα αφήσω εκεί, απορώ τι τα βάζω και τα βγάζω κάθε φορά, εντελώς χάσιμο χρόνου.
Μαζεύω τα θέλω μου, ανάβω τσιγάρο και νιώθω δυνατή να τα κάνω όλα μπορώ. Εδώ είναι η μαγεία όλου του ταξιδίου μου.

Δεν τέλειωσα, δύση του ήλιου και δεν θέλω να την χάσω. Έχετε δει ποτέ τον ήλιο να δύει στην θάλασσα με τα μάτια της ψυχή σας; Αν όχι, δεν είναι αργά για θαύματα..