BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της...
Δε φοβάμαι τόσο τις ανοιχτές θάλασσες...
Τ' άγρια κύματα...
Τα πεινασμένα σκυλόψαρα...
Πιο πολύ με φοβίζει η πλήξη
των λιμανιών...
Η αβάσταχτη απειλή
των κάβων...

Αλκυόνη Παπαδάκη

21/4/09

..Ένστικτο..

Θέλω να σε αγγίξω
σ’έχω δει, σ’έχω ακούσει, για λίγο
Λίγο αλλά αρκετό για να ξέρω
Πάλι..το περίμενα τόσο καιρό
Χωρίς αυτό, τίποτα
Ούτε αέρας, ούτε φως
Αναδύθηκα, ομόρφυνα, με ξαναβρήκα
Για όσο θέλω να σε αγγίξω
Κι αν όχι, δεν πειράζει
Αυτό το βλέμμα το ξέρω
Αυτό το άγγιγμα το ξέρω
Αναγνωρίσιμα πια, μα σπάνια
Όμως να πάλι, τα αναγνωρίζω
Μια ματιά διαπερνά την άλλη
συναντιούνται, συνωμοτούν
Κι εσύ το ξέρεις, αλλά το επεξεργάζεσαι
Μόνο φευγαλέα σε άγγιξε
Σε σένα έβαλε το φίλτρο ο νους
Σε μένα το ένστικτο
Θέλω να σε αγγίξω
Με τα μάτια μου, με το είναι μου
Όλα ξεχειλίζουν, ρέουν
Θέλω, δεν μου φτάνει αλλά μου αρκεί
Όλες οι αγαπημένες μυρωδιές το άρωμά σου
Και αυτο το χρώμα των ματιών σου
Μου φάνηκε ότι ερχόταν
μόνο όταν κοιτούσαν τα δικά μου
Αλλού ήταν βαμμένα με άλλο χρώμα
Αν με άφηνες να σε αγγίξω, ξέρω
Όλα θα περνούσαν αμέσως από το ένα σώμα στο άλλο
Θα έφευγαν οι αμφιβολίες, θα έσβηναν στη στιγμή
Στο όνειρό μας..
αυτή τη στιγμή περιμένω
ξυπνάω, κοιμάμαι, ονειρεύομαι
Και θα ρθει..
Ένα άγγιγμα όπως το ονειρεύομαι
βαθύ και τρυφερό,
ζεστό και ερωτικό,
φιλικό και μητρικό,
..όλα...όλα σε ένα άγγιγμα...