..πόθος..

Με φίλησε με ένταση
και ένιωθα το σώμα του να τρέμει
έχασα τον έλεγχο
στις άκρες των δακτύλων του
στις άκρες των χειλιών του
έβλεπα και τον πόθο μας
στις κόρες των ματιών του
άγριο το χρώμα του, γκρίζο
θάλασσα θολή, φουρτουνιασμένη
Κρύφτηκα μέσα στο στόμα του για λίγο
άχνα, μόνο αναστεναγμοί, βαθιές ανάσες
ακούμπησε τα χείλη του στο στήθος μου
σαν μύριζε το δέρμα μου οξυγόνο
σε δάσος που φωτιά δεν είδε
Εκλεισα τα μάτια αφήνοντας
μια μικρή χαραμάδα
τόση, όση να βλέπω το στόμα του στις ρώγες
τόση, όση να παντρέψω εικόνα με αφή
πίνακας αφηρημένης τέχνης
με υλικό μεθυστικό,
φιλιά με δάγκωμα, με λαχτάρα
πρωτόπλαστων σαν δάγκωσαν το μήλο
πως γίνετε να είναι τόσο γλυκός ο πόνος
Δέρμα να καίει
πυρά σε χρώμα κόκκινο βαθύ
πόσο ωχρό το κίτρινο μου μοιάζει
ένα σε θέλω με τις αναπνοές μπλεγμένες
δυο τα θέλω, το ένα μέσα μου απότομα να νιώσω
Φύγαμε για στιγμές σε μακρινό ταξίδι
στους κήπους της Εδέμ μου
με όλες τις αισθήσεις μου παραδομένες
μέχρι να μας ρουφήξει ο πόθος
την ενέργεια μέχρι το μεδούλι
γυρνάμε πίσω ιδρωμένοι, κουρασμένοι
μα χορτασμένοι με μόνο ένα μήλο…